[Pattinathar] Oru Mada Maathum Oruvanum Aagi

This timeless verse from the movie Pattinathar explores life’s profound cycle, from birth to death and eventual liberation. With poetic metaphors and deep spiritual insight, it delves into the impermanence of the body, the eternal nature of the soul, and the surrender to divine truth.

Movie: Pattinathar
Year: 1962
Lyricist: Pattinathar
Music Director: G. Ramanathan
Singer: T. M. Soundararajan

ஒரு மட மாதும் ஒருவனும் ஆகி
இன்ப சுகம் தரும் அன்பு பொருந்தி
உணர்வு கலங்கி ஒழுகிய விந்து
ஊறு சுரோணித மீது கலந்து
பனியிலோர் பாதி சிறு துளி மாது
பண்டியில் வந்து புகுந்து திரண்டு
பதுமரரும்பு கமடம் இதென்று
பார்வைமெய் வாய்செவி கால்கைகள் என்ற
உருவமும் ஆகி உயிர் வளர் மாதம்
ஒன்பதும் ஒன்றும் நிறைந்து மடந்தை
உதரமகன்று புவியில் விழுந்து
யோகமும் வாரமும் நாளும் அறிந்து
மகளிர்கள்சேனைதரவணையாடை
மண்படவுந்தியுதைந்துகவிழ்ந்து
மடமயில்கொங்கையமுதமருந்தி
யோரறிவீரறிவாகிவளர்ந்து
ஒளிநகை ஊறல் இதழ் மடவாரும்
உவந்து முகந்திட வந்து தவழ்ந்து
மடியில் இருந்து மழலை மொழிந்து
வா இரு போ என நாமம் விளம்ப
உடைமணி ஆடை அரைவடம் ஆட
உண்பவர் தின்பவர் தங்களொடுண்டு
தெருவினிலிருந்து புழுதி அளைந்து
தேடிய பாலரடோடி நடந்து
அஞ்சு வயதாகி விளையாடியே

Oru mada maadhum oruvanum aagi
Inba sugam tharum anbu porundhi
Unarvu kalangi ozhugiya vindhu
Ooru suronidha meedhu kalandhu
Paniilor paadhi siru thuli maadhu
Pandiyil vandhu pugundhu thirandhu
Pathumararumbu kamadam idhu endru
Paarvai mei vaai sevi kaal kaigal endra
Uruvamum aagi uyir valar maadham
Onbadum ondrum niraindhu madandhai
Udhara magandru bhuviyil vizhundhu
Yogamum vaaramum naalum arindhu
Magalirgal senaith thara vanai yaadai
Man pada vundhiyu thaindhu kavizhndhu
Madamayil kongai amudha marundhi
Yor ariviyar arivaagi valarndhu
Olinagai ooral idhazh madavaarum
Uvandu mugandhida vandhu thavazhndhu
Madhiya irundhu mazhalai mozhi indru
Vaa iru po ena naamam vilamba
Udaimani aadai arai vadam aada
Unbavar dinbavar thangalodu undu
Theruvinilirundhu puzhudhi alaindhu
Thediya paalar adodi nadandhu
Anju vayadhaagi vilaiyaadiye

A man and woman unite in love,
A bond of joy, as life’s threads interweave.
From passion’s surge, a seed is cast,
Merging with essence, a miracle amassed.

A single drop, cold and slight,
Nestles within, igniting life’s light.
A tender bud forms, a vessel of grace,
Growing limbs, a soul takes its place.

Eyes to see, ears to hear,
A voice to speak, a form draws near.
Nine months pass, destiny aligns,
The mother labors, the child defines.

Born to earth, bound to fate,
Guided by stars, time, and date.
Days, weeks, and moments decree,
Life unfolds, as it’s destined to be.

Wrapped in the care of a mother’s embrace,
Silken drapes fall, a tender trace.
From gentle bosom flows nectar sweet,
Nurturing wisdom as the child’s first feat.

Glistening ornaments, tender lips smiling,
The infant crawls, their joy beguiling.
From a mother’s lap, words first arise,
Calling out, “Come, stay,” with innocent cries.

Adorned in anklets and silken threads,
Nourished with care, to life they’re led.
Playing in dust from streets untamed,
Wandering, exploring, by curiosity claimed.

At five years old, in games they revel,
Unaware of life’s deeper level.
With time, they seek wisdom’s embrace,
A guru’s guidance, life’s rightful place.

உயர்தரு ஞான குரு உபதேசம்
முத்தமிழின் கலையும் கரை கண்டு
வளர்பிறை என்று பலரும் விளம்ப
வாழ் பதினாறு பிராயமும் வந்து
மதனசொரூபன் இவன் என மோக
மங்கையர் கண்டு மருண்டு திரண்டு
வரிவிழி கொண்டு சுழிய எறிந்து
மாமயில்போல் அவர் போவது கண்டு
மனது பொறாமல் அவர் பிறகோடி
தேடிய மாமுதல் சேர வழங்கி

Uyar tharu jnana guru upadesam
Muththamizh in kalaiyum karai kandu
Valarpirai endru palarum vilamba
Vazh pathinaaru pirayumum vandhu
Madhana sorupan ivan ena moha
Mangaiyar kandu marundu thirandu
Vari vizhi kondu suzhiyu erindhu
Maamayil pol avar povadhu kandu
Manadhu poraamal avar pirago odi
Thediya maamudhal sera vazhangi

Through Tamil’s arts, they glimpse life’s shore,
Praised as a crescent destined to soar.
Sixteen springs come, youth takes form,
Beauty ignites hearts, passion’s storm.

A figure enchanting, the girls behold,
With darting glances, their feelings unfold.
He struts like a peacock, graceful, grand,
Hearts aflutter, they follow, unmanned.

Unable to bear their silent plight,
They search and chase, day and night.
Offering riches to gain his grace,
Caught in the fervor of love’s embrace.

வளமையும் மாறி இளமையும் மாறி
வன்பல் விழுந்திருகண்கள் இருண்டு
வயது முதிர்ந்து நரைதிரை வந்து
வாதவிரோத குரோதமடைந்து
செங்கையில் ஓர் தடியும் ஆகியே

வருவது போவது ஒருமுதுகூனும்
மந்தி எனும்படி குந்தி நடந்து
மதியும் அழிந்து செவிதிமிர் வந்து
வாய் அறியாமல் விடாமல் மொழிந்து
கலகலவென்று மலசலம் வந்து
கால்வழி மேல்வழி சார நடந்து

கடன்முறை பேசும் என உரைநாவும்
உறங்கிவிழுந்து கைகொண்டு மொழிந்து
கடைவழி கஞ்சி ஒழுகிட வந்து
பூதமும் நாலு சுவாசமும் நின்று
நெஞ்சு தடுமாறி வரும் நேரமே

Valamaiyum maari ilamaiyum maari
Vanbal vizhundhu irukangkal irundhu
Vayadhu mudhirndhu narai thirai vandhu
Vaadha virodha kurotham adaindhu
Sengaiyil or thadiyum aagiye

Varuvathu povathu oru mudhukoonum
Mandhi enumpadi kunthi nadandhu
Mathiyum azhindhu sevidhimir vandhu
Vaai ariyaamal vidaamal mozhindhu
Kalakalavendru malasalam vandhu
Kaal vazhi mel vazhi saara nadandhu

Kadalmurai pesum ena urai naavum
Urangi vizhundhu kai kondu mozhindhu
Kadaivazhi kanji ozhugida vandhu
Boothamum naalu suvaasamum nindru
Nenju thadumari varum nerame

Youth departs, vigor fades,
Teeth fall, and eyes dim in shade.
Age advances, hair turns grey,
Wracked by ailments, the body gives way.
A cane in hand becomes their guide,
Stooped and bent, they stumble aside.

Steps falter, their gait now slow,
Bowed by the weight of years they show.
Hearing dulls, the mind grows frail,
Words tumble forth, an unbroken trail.
With a rush, the body betrays,
The ebb of life, its fragile ways.

Speech falters, the tongue now mute,
Fingers tremble, their grip is brute.
Thin gruel trickles as the final fare,
The body ceases, life hangs in despair.
Breath halts, the chest heaves no more,
As time brings them to eternity’s shore.

வளைபிறை போல எயிரும் உரோமம்
முன்சடையும் சிறுகுஞ்சியும் விஞ்ச
மனதும் இருண்ட வடிவும் இலங்க
மாமலை போல் யமதூதர்கள் வந்து
வலைகொடு வீசி உயிர்கொடு போக
மைந்தரும் வந்து குனிந்தழ நொந்து
மடியில் விழுந்து மனைவி புலம்ப
மாழ்கினரே இவர் காலமறிந்து

வரிசை கெடாமல் எடும் எனஓடி
வந்திள மைந்தர் குனிந்து சுமந்து
கடுகி நடந்து சுடலை அடைந்து
மானிட வாழ்வென வாழ்வென நொந்து
விறகிடமூடி அழல் கொடுபோட
வெந்து விழுந்து முறிந்து நிணங்கள்
உருகி எலும்பு கருகி அடங்கி
ஓர்பிடி நீறும் இலாத உடம்பை
நம்பும் அடியேனை இனி ஆளுமே

Valaipirai pola eyirum uroomam
Munsadai um sirukunjiyum vinja
Manadum irunda vadivum ilanga
Maamalai pol yamadhoothargal vandhu
Valaikodu veesi uyirkodu poga
Maindharum vandhu kunindhazha nondhu
Madiyil vizhundu manaivi pulamba
Maazhginarae ivar kaalam arindhu

Varisai kedaamal edum enna odi
Vandila maindhar kunindhu sumandhu
Kadugi nadandhu sudalai adaindhu
Maanida vaazhvena vaazhvena nondhu
Virakida moodi azhal kodu poda
Vendhu vizhundhu murindhu ninangal
Urugi elumbu karugi adangi
Orpidhi neerum ilaadha udambai
Nambum adiyenai ini aalume

Like a waxing crescent, his teeth gleam white,
His body is hairy, a dreadful sight.
Darkness in form, his visage stark,
A towering mountain, the death messengers embark.

With nets in hand, they cast their snare,
Claiming the soul in a moment rare.
The sons, in grief, bow low and weep,
Carrying their father, his fate to meet.

Through stumbling steps, they reach the pyre,
Consumed by grief as flames leap higher.
Wood piled high, the blaze takes hold,
Burning the body, life’s story retold.

The flesh melts away, the bones charred black,
The soul departs, never turning back.
A fistful of ash, all that remains—
Oh Lord, I surrender; break life’s chains!