[Kamal kavidhai] Thaaiammal…
Another masterpiece from the poet Kamal.
Poet: Kamal hassan
காதலின் கழி பொருளாய் பிறந்த ஒரு பிள்ளைக்கு தாலாட்டு இசைப்பது போல் மொய்த்தன ஈ கூட்டம் தொப்புள் கோடி அறுத்த கசியும் காயமே பிள்ளையின் விலாசம் தெருவில் வாழ் நாய் ஒன்று பஞ்சஅகற்றி காயம் நக்க பீ அல்லும் தாயம்மாள் குப்பை கொட்ட வந்ததினால் பிள்ளையை கண்டெடுத்தால் பெயர் வைத்து பள்ளி சேர்த்தால்
Kadhalin kazhi porulaai pirandha oru pillaiku
Thaalattu isaipadhu pol moithana Ee kootam
Thoppul kodi arutha kasiyum kaayamae pillaiyin vilaasam
Theruvil vaazh naai ondru panjagatri kaayam nakka
Pee allum Thaaiammaal kuppai kotta vandhathinaal pillaiyai kandaeduthaal
peyar vaithu palli serthaal
For the child born as a waste by product of Love,
a swarm of houseflies were humming a lullaby
the blood oozing from the wound of the cut umbilical stump was the child’s address
As a wandering stray dog removed the cotton from the umbilical stump and licked the wound,
a lady (ThaaiAmmal – is her name that translates to mother) (whose profession is to clean the body waste) found the child as she passed by to dump the trash.
She adopted the child; named him and got him admitted in a school
உறங்கும் தன் கந்தனுக்கு மாபெரும் கனவுகளை அவன் சார்பில் கண்டு வெயதால் பேர குழந்தையையும் கண்ணார பார்த்த பின்பு பரையொலிக்க பாடை ஏறி மண்ணோடு கலந்து போனால் தாயிற் சிறந்த கோவிலும் இல்லையாம் தந்தை சொல் மிக்க மந்திரம் இல்லையாம் கந்தனின் கோவிலெல்லாம் பீ அல்லும் தாயம்மாள்
Urangum than kandhanukku maaperum kanavugalai avan saarbil kandu veithaal
Pera kuzhanthaiyaiyum kanaara paartha pinbhu
paraiyolikka paadai yaeri manoodu kalandhu poonaal
Thaayir sirantha kovilum illayaam thandai sol mikka mandhiram illayaam
Kandhanin koyilelaam pee allum thaaiammaal
As the child (Kandhan – name of the child) slept, she dreamt of big and good things for him,
she raised him well, saw him bear a child, after which,
in the satisfaction of having done her duties, she died (amidst all the traditions) and merged with the soil
It has been said, “There is no better temple than a mother; There are no better guiding principles than those from father’s words”
but for Kandhan, his temple (and everything) was the ThaaiAmmal who cleans body waste.
contrasting it to the case where,
தன்னை பெற்ற கோவில் ஒன்று முதியோர்கள் இல்லம் ஒன்றில் மேல்நாட்டில் வாழ்மகன்மார் அன்பாக நிதி உதவ மும்மலமும் கழிந்து போய் தன் மலத்தில் கிடக்கும் உண்மை தாயம்மாள் மகன் அறிந்தால் தேடிபோய் வணங்கிடுவான் அவன் வளர்ந்த கோவிலிலே வழிபாட்டு முறை வேறு
Thanai petra kovil ondru mudhiyoorgal illam ondril
melnaatil vaazhmagan maar anbaaga nidhi uthavaa
mummalamum kazhindhu poi than malathil kidakum unmai
Thaaiammaal magan arindhaal thedipoi vanangiduvaan
avan valarntha kovililae vazhi paattu murai veru
As for the mother (temple) who lives in old age home,
She lives on the pretentious aid of her own son living abroad who lovingly (used sarcastically) sends the money,
However, the fact is that, after having done all her duties in life (and done away with the three impurities of life: arrogance, illusion and bad deeds mentioned in hindu religion), she is lying in her own faeces (malam),
If this is known to ThaaiAmmal’s Kandhan, he will immediately find and worship them;
because, in the temple where he grew up, the worshipping manners are very different.
அளவான குடும்பமென முக்கோண சிறையினிலே குறிப்பிடும் மனப்பாங்கு தாயம்மாள் போன்றவருக்கு எப்போதும் இருந்ததில்லை உலகத்து உருண்டை எல்லாம் யம் குடும்பம் என போற்றும் பொன்செய்யும் மன்துடையால் எங்கள் பீ அல்லும் தாயம்மாள்
alavaana kudumbhamena
mukoona siraiyinilae kuripidum manappaangu
Thaaiammaal pondravarkku yepodhum irundha dhillai.
Ulagathu urundai yellam yum kudumbham yena pottrum
ponseiyum manadhudaiyaal yengal pee allum Thaaiammaal
To live in a small comfortable family,
Where the vision of the mind is narrowed and trapped in the triangular jail to love only the immediate family (comprising of father, mother and child),
was never the thinking of people like ThaaiAmmal (whose vision is much broader),
For them, the whole world is their family,
She has the heart of gold, our ThaaiAmmal
அவள் மனதாலே தாய் ஆனால் கருப்பையால் மலடானால் மேல்நாட்டில் வாழ்கின்ற அவ்விட்டு தம்பி மார்கள் மனதளவில் மலடாகி பதினாறும் பெற்று வாழ்ந்தார்
aval manadhaalae thaaiyaanaal karupaiyaal maladaanaal
melnaatil vaazhgindra avveetu thambi maargal
manadhalavil maladaagi pathinaarum petru vaazhndhaar
She became a mother at heart, although she was infertile to deliver a baby.
In contrast to the brothers living abroad (who sent their mothers to old age homes),
who became infertile at heart, but lived a long life acquiring the 16 boons (signifying wealth and children among other things).